Chego a noite, sinto frío
a miña mente desconecta do mundo.
soio podo pensar nel,
soio falo cun silencio mudo.
Non podo evitar pensar,
teño que deixalo xa.
Polas miñas meixelas
corren bágoas,
bágoas de auga salgada
que caen nas miñas mans
que apertan o meu pescozo.
¿Por que non pasarei de todo?
Necesito descansar fóra de presións.
Quero durmir,
deixar que a miña mente non pense,
nin sequera nel.
Vou intentalo,
pero non vou conseguilo.



[Isaac, Isaac, Isaac...cómo podía terme tan absorta nas suas rarezas]