viernes, septiembre 24, 2004

22/12/02

¿Onde estás, onde te metiches?
Non é posible que non deas sinais de vida
¡tampoco estás tan lonxe!
Eu sigo aqui
coma todos nos, meu rei.
Non me creo que me esquenceras
pois eu penso moito en ti.
Fuches e es, o meu amigo,
como o dunha cancion de Serrat
fronte a todo e con firmeza
sei que estás ahí
non moi lonxe, preto de aqui
e cando pase a túa "tozudez"
volverás a min e a nosa amizade
volverá ser coma antes.



[e póñome a pensar e lembro o noso colexio, o barrio de esteiro, tantos e tantos bos momentos e cartas que no seu momento tiñan algo especial]

No hay comentarios: