Os meus versos non eran meus
non representaban a miña realidade.
Cada vez que os leo
non atopo os sentimentos
que debían conter.
Supoño que o sentido da literatura
foi o que os inspirou
e fixome sentir
cosas que non sentia
ou que esaxerei.
Algúns son verdade
podo recoñecer neles a miña ialma
pero outros semellan a irrealidade
non sei que facer
pero sei que debo saber
que os meus últimos versos
son os que mellor poden dicir que son os meus.
No hay comentarios:
Publicar un comentario