martes, febrero 16, 2010

Perfilando


Y desde hoy proclamo que se acabaron las dudas, los silencios incómodos y las lágrimas a escondidas. Y se acabó el no saber afrontar la vida con los ojos abiertos, y los oídos y el corazón también. Y sólo callaré cuando mis ojos digan todo lo que necesites saber, y sólo dudaré sobre qué ropa ponerme una mañana y jamás lo haré de las cosas importantes de la vida, como decirte que te quiero o saber que aunque lo disimules ya no podrías vivir sin mí. Y apoyar mi cabeza en tu hombro cada vez que vamos al cine o entrelazar tus dedos con los míos no será más que una manifestación innata de que la vida nos sonríe cada día un poco más.
Y volver a sentir con más fuerza que nunca esa pasión que nos envuelve.

3 comentarios:

Aniña (@vampyevil) dijo...

ole

besitos

MoN dijo...

no deberias dejar esas cosas nunca que pasaran las dudas a un lado.
Siepre

Suso López dijo...

Hola fatima! bonitas palabras as tuas.

O que se refire ò meu, non non os vou ponher por orde alfabetico, pode que algunha vez mais repita formato, pero non è premeditado! Necesito gardar moitos deles pra futuros planes!

bicos!